Dit weekend viert Doctor Who zijn vijftigste verjaardag. Oplettende lezertjes hier zal vast zijn opgevallen dat ikzelf ook nog steeds een groot liefhebber ben van de jubilerende BBC-science fictionserie. (Copyright foto’s: BBC)
Sterker nog, Doctor Who is het programma waar het eigenlijk allemaal mee begon: mijn liefde en passie voor Brits tv-drama.
Op de basisschool in Zuid-Limburg spraken we over niéts anders, daags na de TROS-uitzending op maandag in de zomer van 1975. ‘Eng was het, hè’, zeiden we. ‘Durfde jij wel te blijven kijken?’ En soms ook: ‘Mócht je wel kijken?’ Sommige ouders draaiden namelijk nog voordat de serie begon de knop van het tv-toestel om. De serie zou namelijk nachtmerries en bedplassen bevorderen!
Doctor Who zat op Nederland 2 ‘verpakt’ tussen de poppenfilmserie Suske en Wiske en het journaal. Zodra de openingsmuziek begon te klinken en dat grote hoofd van Tom Baker op je afkwam, steeg de spanning naar een hoogtepunt. Immers de cliffhanger, waar je al de hele week over had zitten fantaseren, zou weldra worden opgelost.
De cliffhanger die mij nog het meest voor de geest staat is die van de eerste aflevering van Terror of the Zygons, in Nederland uitgezonden op maandag 1 december 1975. Assistente Sarah-Jane belt de Doctor en wordt opeens op haar schouder getikt door een grote bloederige hand met noppen. Ze draait zich om en staat oog in oog met een Zygon!
Dóódeng waren ze, deze onvoorspelbare shapeshifters. In een tijd dat de meeste aliens nog van piepschuim werden gemaakt waren de Zygons zonder meer de meest geslaagde Doctor Who-monsters ooit. Ik heb nog máándenlang onder mijn bed gekeken of zich daar toch niet stiekem eentje schuilhield…
Na zijn ontmoeting met de torenhoge vleesetende planten in The Seeds of Doom werd de Doctor van het TROS-scherm verbannen. Een vergissing van zijn voorganger gaf TROS-directeur Cees den Daas later ruiterlijk toe in de NCRV-gids van 5 oktober 1985.
Van een jeugdtrauma zou ik zeker niet willen spreken, haha, maar het van hogerhand opgelegde afscheid van mijn scifi-held hakte er flink in. De man van zes miljoen, Knightrider en The powers of Matthew Star... ze konden de ‘good old Doctor‘ niet doen vergeten.
Hoe blij was ik dan ook niet toen we in 1983 op de kabel BFBS en later SSVC kregen, de Britse legerzender die een selectie gaf van de beste programma’s van BBC en ITV. Mét Doctor Who, inmiddels gespeeld door Peter Davison.
Later stuitte ik op het fanzine Doctor Who Magazine en ging de wereld van Doctor Who fandom open. Oftewel corresponderen met een andere Whovian aan de andere kant van de wereld. Het uitwisselen van oude afleveringen… Complete ‘video’-avonden…
Maar zoals dat soms gaat, je groeit toch weer uit dingen. Je ontdekt nieuwe interesses, nieuwe passies. De Doctor zou het zelf niet anders verwoorden: de wereld, nee het universum is gróter.
En toch… de liefde voor ‘s wereldslangstlopende scifiserie, is nooit helemaal verdwenen. Vandaar ook vanaf deze plek:
Congratulations dear Doctor and many many thanks for all those truelly wonderful years!
Enkele Britse acteurs uit andere series vertellen hier over hun bijzondere band met de Doctor. Zin om joúw herinneringen aan de Doctor te delen? Plaats dan jouw reactie onder ‘reacties’.
Je kunt alle reacties op dit artikel volgen via deze RSS feed.
Er zijn nog geen reacties op artikel "Lang leve de Doctor!".