Fláuw, kinderachtig en ouderwets. Dat is de nieuwe BBC-comedy Count Arthur Strong. (Copyright foto’s: Fremantle Productions)
Sinds enkele weken zendt BBC TWO elke maandagavond Count Arthur Strong uit, een zesdelige comedy over een wat vreemde, koppige oude man die vroeger varieté-artiest is geweest. Hij wordt elke week bezocht door een jonge schrijver die een boek schrijft over zijn vader, een oud-collega van Arthur. De televisieserie is nauw gebaseerd op de gelijknamige BBC Radio Four-comedy die in Groot-Brittannië loopt sinds 2005. In 2009 werd de radio-comedy onderscheiden met de Sony Radio Award voor Best comedy in 2009.
Arthur Strong is vroeger de komische wederhelft geweest van het bekende varieté-duo Baker & Strong. Arthurs vroegere partner Max Baker is overleden en nu is zijn zoon Michael (door Arthur standvastig ‘Martin’ genoemd) bezig met het schrijven van een boek over zijn pa. Misschien dat hij ‘m zo alsnog wat beter kan leren kennen.
Michael, gespeeld door Rory Kinnear, zag zijn vader alleen maar één keer in de zoveel tijd in het weekend. Hij wist bijvoorbeeld niet dat zijn vader een double act opvoerde. Vandaar dat Michael contact zoekt met deze vreemde collega van zijn vader, zich niet realiserend in wat voor gekke wereld hij terechtkomt…
De titelrol wordt gespeeld door Steve Delaney, de bedenker van het typetje Count Arthur Strong. De reeks is meegeschreven door Graham Linehan, de grote kracht achter Father Ted.
Het personage Count Arthur Strong loopt als een tijdje mee, sinds de jaren tachtig om precies te zijn. Delaney bedacht ‘m toen hij nog op de toneelschool zat, de Central School of Speech and Drama in Londen. In 1997 blies Delaney de vreemde oude heer nieuw leven in voor het Edinburgh Fringe festival, waarna Count Arthur regelmatig als gast opdook in de BBC Radio 2 programma’s van Mark Radcliffe.
Maar goed, ík snap ‘m niet helemaal hoor. Het oogt allemaal heel statisch. De grappen zijn flauw, kinderachtig en voorspelbaar. En dan die overdreven lachmachine, alsof we zó weer de jaren zeventig zijn binnengestapt.
– ‘‘Oh ja nu herken ik je,” roept Arthur. ”Michael! De laatste keer dat ik je zag zette je het op een huilen en plaste je alles onder. Ik hoop dat je dat soort dingen achterwege laat tegenwoordig.” (cue: lachmachine)
– ”Ja hoor, dat was mijn Oude Ik,” antwoordt Michael. (wederom: lachmachine)
– ”Nou, ik ruim het niet op. Laat ik je dat meteen vertellen.” (en wéér die verdraaide lachmachine)
Dan zijn er flauwe grappen over Arthur en Author.
”Dus jij wilde mij ontmoeten omdat we allebei dezelfde naam hebben?”” roept Arthur.
“What books have you Arthured? What books have you authored? What books have you Michael-ed?”
Tja.
Okay, er zit ook weleens een goeie grap tussen. Uit de eerste aflevering bijvoorbeeld. Michael gaat voor het eerst langs bij Arthur. Al ruim drie minuten praten ze met elkaar over Michaels vader. Je ziet het tweetal enkel in een medium-shot (tot aan hun navels, zeg maar). Arthur stemt uiteindelijk in om samen met Michael in het café om de hoek een kopje thee te gaan drinken. Inééns krijgen we een totaalshot en loopt Arthur tot grote verrassing van de kijker de gang door in zijn… ondergoed!. ”…Even een broek aantrekken!”
Het gekke is dat de BBC al meteen het groene licht heeft gegeven voor een tweede serie, nauwelijks een week na de eerste uitzending.
Opvallend is dat een gerenommeerd tv-criticus als Alison Graham lyrisch is over de tweede aflevering. ”I laughed so helplessly at this episode that I had to re-apply my mascara,” schreef ze in de Radio Times.
Zelf oordelen?
Elke maandagavond 21.30 uur BBC TWO. Aanstaande maandag wordt Michael door toedoen van Arthur ten onrechte aangezien voor een moordenaar.
Bekijk hieronder nu alvast een stukje dankzij YouTube.
Je kunt alle reacties op dit artikel volgen via deze RSS feed.
Er zijn nog geen reacties op artikel "Do not count me in for… Count Arthur Strong".