Wanneer je King George VI aka ,,Bertie” helemaal in het begin van het drama bloed ziet spugen, wéét je dat het mis is. …Flink mis is met de nog helemaal niet zo oude koning George VI, de vader van prinses Elizabeth. En eigenlijk verwacht je dat de ernstig zieke vorst al snel zijn laatste adem zal uitblazen en Claire Foy nog vóór het einde van de aftiteling de troon zal bestijgen als Queen Elizabeth II. (Copyright foto’s: Left Bank Pictures, Netflix)
Maar… wat zo mooi is aan The Crown is dat schrijver Peter Morgan uitgebreid de tijd neemt, subtiel de weg baant en rustig de zaadjes plant voor wat nog allemaal gaat komen.
Langzaam voert Morgan (schrijver ook van The Queen met Helen Mirren) de kijker mee in die intrigerende wereld van Clarence House en Buckingham Palace, waar Princess Elizabeth net in het huwelijk is getreden met Prince Philip, gespeeld door Matt Smith (haar eigen Doctor Who).
Een piepjonge Charles rent door de gangen terwijl Philip vaderlijk een van de andere kinderen op zijn schouders neemt. Elizabeth en Philip zijn een match made in heaven (,,Doe het nu voor vader, ga mee op reis’’), en je accepteert de twee acteurs metéén in de rollen die hen ongetwijfeld voor de rest van hun leven zullen blijven achtervolgen.
We zien Winston Churchill nog eenmaal een regering vormen en aantreden als minister-president in een vertolking van de fysiek voor de rol veel te lange Amerikaanse acteur John Lithgow (Waarom hebben de makers eigenlijk gewoon Sir Michael Gambon niet gevraagd na zijn geweldige Churchill-vertolking in Churchill’s Secret?).
Downton Abbey’s Harriet Walter speelt zijn echtgenote Clementine Churchill die bij het opnieuw aantreden van de ambtswoning op 10 Downing Street het niet kan laten om te verzuchten ,,God ik haat dit gebouw,’’ terwijl wij kijkers geboeid mee over haar schouders kijken, benieuwd naar hoe het productieteam ook deze beroemde woning vorm hebben gegeven na alle pracht en praal die we tot op dat moment al gezien hebben.
Het zijn dit soort geweldige acteurs als Harriet Walter die The Crown met hun vaak subtiele performances tot zo’n joy maken. Gevierde acteurs en actrices ook als Cranford’s Dame Eileen Atkins (als Queen Mary), Jeremy Northam (als Anthony Eden) en Victoria Hamilton (als de Queen Mother).
Maar Claire Foy steekt, sorry for the pun, iedereen naar de kroon. Vooral door – zoals de Radio Times dat ook al terecht opmerkte – Elizabeth II zowel menselijk als enigszins mystiek te maken.
The Crown is als een heerlijk ambachtelijk bereide bonbon: sierlijk, gelaagd en uiterst smaakvol. Bingewatchen is eigenlijk zowat een misdrijf: verboden terrein, omdat je dit drama eigenlijk heel langzaam tot je zou moeten nemen, hapje voor hapje, rustig alle ingrediënten proevend, in de wetenschap ook dat er zoveel zorg aan is besteed.
The Crown is sinds 4 november te bekijken op Netflix.
Bekijk hieronder enkele trailers.
Je kunt alle reacties op dit artikel volgen via deze RSS feed.
Er zijn nog geen reacties op artikel "The Crown is als een luxe bonbon, bingewatchen is eigenlijk ,,not done”".